از دانایی درباره استفاده درست و مفید از عمر پرسیدند. گفت: لازم است که هر چه از دست آدمی رفت، بر آن حسرت نخورد و هر چه در دست دارد، دل در آن نبندد و درباره هر چه نیامده است، اندیشه‌های مختلف به خود راه ندهد تا عمر عزیز که سرمایه دنیا و آخرت است، تباه نشود.